Melbourne Airport

Zaterdag 7 januari

Vanmorgen staan we niet graag op, want het zit er bijna op 🙁.
We pakken alles weer in en na een laatste ontbijt in de buitenlucht (28 graden om 9h!) is het tijd om terug naar Melbourne te rijden.

Voor we de Mighty terug inleveren hebben we nog iets op te biechten.
Onze reis kon er helemaal anders uitgezien hebben want op dag 2 hebben we groot geluk bij een ongeluk gehad. Bij het achteruit wegrijden op een lookout parking, ging het helemaal fout. De automatic nog niet gewoon, parkeerde Kevin ons volle gas in de bush. We misten op een duim na een geparkeerde BMW en crashten tegen een boom.
Gelukkig geen gewonden, maar uiteraard paniek en geen bereik op onze telefoons. We zagen al een rampscenario voor ons (takelen, uren wachten bij grote hitte...). Twee ozzie dames schoten echter te hulp en met de hulp van een surfer met stoere jeep werden we uit de bush getrokken. De Mighthy rookte aan alle kanten maar reed en alles werkte nog. Ongelooflijk dat we niet meer schade hadden.
En zo kwamen we er met de schrik een grote buil en wat extra zure dollars vanaf.
Foto: waar Kevin staat stond de geparkeerde BMW...

We vliegen met Thai terug om 15h30 via Bangkok naar Brussel. Goed voor zo'n 18 uren in de lucht. Aankomst voorzien op zondagmorgen 7h Belgische tijd.

Conclusie na drie grote Australië reizen: we zijn steeds grotere aussie-lovers geworden. We houden van de de mensen, hun lifestyle, het uitgestrekte landschap, de natuur, de wildlife en de steden.
Het woeste westen is onze absolute favoriet. Dit keer hebben we minder van de echte outback geproefd maar het moet gezegd dat ook het Zuiden prachtig is. Op deze trip zagen we de meeste wildlife van alle keren: massa's kangoeroes, koala's, wombats, papegaaien, dolfijnen, zeehonden, pinguïns,...
En Sydney en Melbourne zijn fantastische steden.
De meisjes kijken ernaar uit om hun vriendjes en familie terug te zien, alhoewel er dit keer geen sprake van heimwee was (bij Zara). Ze zouden gerust nog wat langer willen blijven, net als wij. Want van congé en 30 graden naar sneeuw, school en werken is allerminst aanlokkelijk🙄.

Bedankt aan alle volgers van de blog. Misschien hebben we jullie inspiratie gegeven om zelf ooit naar down under af te reizen.
Ons resten nu lifetime memories!
Cheers mates

Zara aan het woord:
Het was een fantastische reis en ik wil hier nog veel langer blijven maar ik ben ook blij dat ik mijn vriendinnen, familie, juffen en mijn huis terug zie. Nu zijn we nog in Bangkok (hoofdstad van Thailand) maar overmorgen zit ik al weer op school 😊

Enna aan het woord:
We zijn aan het terug keren
Het was zeer leuk
We zijn nu al in Bangkok
Groetjes Enna😍😑☹️😩😚😅😀😇😂😣🤐

- Posted using BlogPress from my iPad

Pinguins op Philip Island

Vrijdag 6 januari

We slapen alle vier als roosjes in de safaritent.
Voor we de Prom verlaten dippen we nog in het heerlijke water van Whisky Bay. Wat een paradijselijk strand helemaal voor ons alleen. Enkel de vervelende dazen moeten we erbij nemen.

Het is 150 km rijden naar Philip Island, de laatste stop op deze reis. De kustweg (Bass Street) is echt mooi. We passeren de lagune van Inverloch en de mooie kliffen van Cape Paterson.

Tegen de middag rijden we via de brug Philip Island op, hét vakantie eiland van de Melbourners.
Hier zijn vele mooie stranden, maar de topattractie is vast en zeker de pinguinparade.
Eerst bezoeken we Nobbies Centre, waar je via een boardwalk zich krijgt op de kaap en nesten van de pinguïns. Hier zitten ook weer zeehonden.
Zara en Enna amuseren zich geweldig in de Antartic Journey. We zijn nog meer dan 3000 km van Antarctica verwijderd (Belgie op 17000 km). De meisjes kunnen in een soort 3D film meespelen tussen de orca's, zeehonden enz. Fun verzekerd!

Dan is het zo heet geworden dat we dringend moeten afkoelen in het zwembad. Op de weg hopt een wallaroe (kruising kangoeroe en wallaby) net voorbij onze camper. Even schrikken, zowel voor het beest als wij!
De camping ligt aan een gezellig kustdorpje en we eten een laatste keer seafood op zijn best (oesters, snapper en salmon seatrout).

En dan is het tijd voor de pinguïns.
Dit moet zowat de meest commerciële attractie van Victoria zijn. Tourbussen met dagjestoeristen rijden op en af. Gelukkig hebben wij (gesponsorde) tickets voor een platform zodat we alles goed kunnen zien. De kolonie op Philip Island wordt geschat op 32 000 exemplaren, en elke avond komen na zonsondergang komen er een 1000 tal aan land.
We zijn niet alleen, maar het is toch heel mooi en schattig om de beestjes uit zee te zien komen en dan hun weg naar hun nest te zien zoeken. We zien er zeker 500! Het is ver na tienen als we hier weggeraken.
Fotograferen na zonsondergang is verboden (pinguïns hebben zeer kwetsbare oogjes).
En dan kruipen we moe maar voldaan een laatste keer in bed in de Mighthy.

Deze pinguïn was aan land gebleven vandaag:

Dit is een foto van het internet, om een idee te hebben wat we zagen:



- Posted using BlogPress from my iPad

The Prom

Donderdag 5 januari

De hemel op aarde was dichtbij vandaag.
Na de Lakes trekken we naar het mooiste nationale park van Victoria, the Prom (of Wilson Promontory NP voluit).
Dit is een uitgestrekt schiereiland, en ook het meest zuidelijke punt van het Australische vasteland.
Hier enkel natuur: groen, bos en wildlife. Ook een wandelparadijs met fantastische stranden...
Ons logement mag er ook zijn: een safaritent met alles erop en eraan en mooi zicht op Mount Oberon.

Het zeewater bij Norman beach is heerlijk warm, dus hier spenderen we de namiddag.

We aperitieven op het terras van onze tent en gaan dan nog voor een tweede ronde "beachen".
Whiskey Bay (wie heeft hier de namen mogen kiezen?) heeft wildere golven en op Squeeky beach zit zoveel kwarts in het zand dat het zand echt piept of "squeekt" bij elke stap.

Ook aan wildlife geen gebrek. Stephanie ontmoet een slang van anderhalve meter bij het fotograferen van de zonsondergang en ons avondmaal verloopt niet erg rustig als Zara ineens wombats spot.
The Prom is voor ons een topper, Australië op zijn best!

- Posted using BlogPress from my iPad

Ocean drive

Woensdag 4 januari

Vandaag moeten we een flink stuk rijden. Ongeveer 350 km en dat is toch zo'n 5 h met de camper. We volgen de Princess Highway langs de Sapphire Coast en passeren vele oesterfarms.
Dan volgt het ene nationale park na het andere. We rijden de hele tijd door de bossen.
Princess Highway:

We laten al snel New South Wales achter ons en rijden weer de staat Victoria binnen.
Dit is een afgelegen stuk Australië en de dorpjes zijn schaars.
In Gipsy Point, waar twee rivieren samenkomen en uitmonden in zee, is het heel erg rustig. Het is een echt vogelparadijs en wij houden er lunchpauze.
Kevin vindt het geweldig om gelijk waar we stoppen een worstje te kunnen braden en een hotdog te eten. Voordeel van het camperleven!

Verder stoppen we bij Cape Conran. De kust is hier ongerept en wild en we zien een visser zijn vangst fileren. Mooie, grote kingfishen. Hier mondt de Snowy River (die we een week geleden al kruisten in de Snowy Mountains) uit in zee.

Vandaag is het eindpunt Lakes Entrance. Tegen de verwachting in vinden we bij de eerste camping als een mooie staanplaats.
Lakes Entrance ligt in Gippsland. Hier zijn langerekte meren, net voor de stranden. En de stranden zijn enorm. 90 mile beach is er eentje van. Strand genoeg hier dus.
Twee meisjes op het strand (als je goed kijkt):

De dames springen nog eens in het zwembad terwijl Kevin een heus feestmaal maakt (met Belgische frietjes gefrituurd in de pan). Wat smaakt dit goed bij de ondergaande zon...

-Posted using BlogPress from my iPad

Snorkelen met de zeehonden

Dinsdag 3 januari

Vandaag een perfecte reisdag, mooier kan haast niet...
We staan op met de zon en trekken verder langs de kust naar het zuiden.
We rijden door enorme eucalyptus bossen en we nemen een afslag naar Pebbly beach voor een 'morning swim'. Wat een mooi plekje!

Op de middag hebben we een afspraak met de zeehonden van Montague Island.
We passen de wetsuits en na een half uurtje varen springen we het water in om te snorkelen tussen de zeehonden. Enkel Zara vertrouwt het niet (zeehonden zijn een soort honden en wie weet bijten ze wel😉).
We kunnen heel dichtbij zwemmen en het geeft een speciaal gevoel om recht in die grote bruine puppy ogen te kijken.
Ook Enna geniet en Zara trekt foto's vanop de boot.
Op de terugweg zwemmen en springen dolfijnen een tijd mee met de boot.
Wat een leuk extraatje.

Na een ijsje rijden we nog verder via Mimosa Rocks NP. De weg gaat langs stranden, afgewisseld met meren en bossen. Na zessen worden de kangoeroes actief en we zien ook een dode wombat. Oppassen dus om geen beesten aan te rijden.

Blue pool:

Dan moeten we even zoeken om een camping te vinden die plaats heeft voor een nachtje maar het lukt. Eten, douchen, spelletje spelen en dan is het alweer bedtijd...

- Posted using BlogPress from my iPad